حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
هم کتاب خوبی برای آشنایی و شروع مطالعه از مارکس نیست، هم اساسا کتاب خوبی نیست. چون مارکس مدام مثل یک روزنامه‌نگار بی ظرفیت فقط به نظرات اقتصاددانی به نام «پرودون» حمله می‌کند و از زمین و آسمان آیه نازل می‌کند و همه احادیث اقتصاددانان دیگر را گواه می‌آورد که پرودون مطلقا همه جا اشتباه کرده. واقعاً به زحمت می‌توان در هر ده صفحه، ده خط نظرات مستقل خود مارکس را پیدا کرد.
البته اصل دعوا که قابل تأمل است بر سر این است که پرودون «قیمت تعیین شده» را یک اصل برای اقتصاد مبتنی بر داد و ستد کالا می‌داند و مارکس پافشاری می‌کند قیمت کالا را فقط «مدت زمان» صرف شده برای تولید آن مشخص می‌کند.
نه تنها واضح است که هر دو نظر اشتباه است، که واضح است تاریخ مصرف کتاب تمام شده و در عصر کالاهای دیجیتال قوانین بازار اساسا دیگرگون شده‌اند. مثال‌های مارکس هم فقط حول و حوش تولید پارچه کتان و شال کشمیر و اینهاست.