مجال اجمال

دنیا مجالی مجمل است.

مجال اجمال

دنیا مجالی مجمل است.

مجال اجمال

رنج بردن از تنهایی نشانه ی بدی است: من فقط، در جمع زجر کشیده ام.

فردریش نیچه

طبقه بندی موضوعی

۲ مطلب در شهریور ۱۳۹۸ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

به نام خدا

 

 

هویت یک شرکت اقتصادی فقط با سودآوری اش تعریف می‌شود نه چیز دیگر. یک کارخانه تاسیس می‌شود تا به بنیان گذارانش سود بیشتری برساند. اگر این کارخانه موجب اشتغال و ثبات اقتصادی می‌شود این یک تاثیر جنبی است. 

بر همین اساس اگر یک شرکت اقتصادی یا یک کارخانه رواج دهنده یا حامی یک اندیشه دینی و اعتقادی است حتما این اندیشه از سودآوری اقتصادی آن شرکت یا بنگاه حمایت می‌کند و گرنه هیچ صاحب سرمایه‌ای حاضر نیست از درآمد اقتصادی اش بگذرد تا اعتقادات مردم حفظ شود.

از عجایب کارهای تلویزیون ایران در این ایام محرم پخش کردن تبلیغ هایی بود که در آن شرکت های اقتصادی مثل ویتانا و رب چین چین جلوی چشم میلیون ها ایرانی جانماز آب می‌کشیدند و ایام عزاداری امام حسین را به مردم تسلیت می‌گفتند.

شما میتوانید به راحتی حدس بزنید که ایجاد حس مثبت نسبت به سرمایه داران و سرمایه گذاران رب چین چین و شکلات های ویتانا چقدر راحت می‌تواند به استقبال بیشتر مصرف کنندگان مذهبی منجر شود. خیلی ساده اش بکنیم. حالا که دیگ های فراوانی برای پذیرایی از عزاداران امام حسین میجوشند رب چین چین یادش افتاده که به نام امام حسین میتواند بازار جدیدی را تسخیر کند. به نام امام حسین و به کام رب چین چین.

هنوز یادم هست قبل از این که تشت رسوایی پدیده شاندیز از بام بیفتد عصرهای جمعه برایمان از دلتنگی اش برای امام عصر عج نوحه سر میداد.

هرچند از صدا و سیمایی که در تبلیغاتش انواع بی اخلاقی و هنجارشکنی های رفتاری پخش می‌شود نمی‌شود انتظار زیادی داشت.

  • مجید اسطیری
  • ۰
  • ۰

پدردختری

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست

 

مثل چشم به هم زدن دخترم دو ساله شد و من اصلا باورم نمیشود این مدت چطور گذشت.

من فکر می‌کردم با بزرگ شدن او من هم کم کم بزرگ شوم. یعنی یک بار دیگر از اول بزرگ بشوم. اما بدبختانه فرصت مشاهده م خیلی کم بود. میخواستم خیلی بیشتر بهش خیره بشوم. لااقل در حد ژان پیاژه.

شاید یکی از عجیب ترین تجربیاتم در مورد رشد دخترم حیرت در برابر چیزهایی بود که ما بهش یاد نداده بودیم. هر چیزی که کم کم یاد می‌گرفت من فوری سر نخ را پیدا می‌کردم که این را از من یاد گرفته یا از همسرم. متوجه هستید که درباره آموخته هایی حرف میزنم که به شکل غیرارادی بهش یاد داده بودیم. اما خب چند ماهی هست که چیزهایی ازش می‌بینم که نمیتوانم سرنخش را راحت پیدا کنم.

جدا از رفتارها، یک سری خلقیات هم تازگی پیدا کرده که نمیتوانم بفهمم از کداممان گرفته. اصلا یک نکته عجیب این است که من همیشه فکر میکردم دخترم باید یک نسخه کوچک شده از خودم باشد و حالا خیلی برایم سخت است که بپذیرم او واقعا یک آدم دیگر است. نمی‌توانم بپذیرم کسی غیر از من و قبل از من و مادرش او را برنامه ریزی کرده باشد. متوجه هستید که دارم درباره کمتر از 5 درصد رفتارها و خلقیاتش حرف میزنم و در 95 درصد مواقع او همان نسخه کودک شده من و مادرش است. اما یکهو چیزی از خودش بروز میدهد که نمیفهمیم از کجا آمده.

حالا بگذارید کمی هم درباره همان 95 درصد مواقع حرف بزنم. از جمله لذایذ من در زندگی مشاهده ساکت دخترم در مواقعی است که او با خودش مشغول بازی و نجوا کردن است. شاید اگر پدر بهتری بودم می رفتم و در بازی اش شریک میشدم اما حالا ترجیح میدهم بی سر و صدا نگاهش کنم و از دیدن سرگرمی آرام و شادمانه اش لذت ببرم. در این مواقع به خودم میگویم این من هستم از اندوه جهان فارغ که در امواج ناخودآگاه و شیرین زندگی بسیط غرقه ام.

فقط تعجب میکنم که چرا من بازی های کودکی خودم را یادم نیست. اگر کسی یک فیلم یک دقیقه ای از دو سالگی من در حالی که تک و تنها کتاب گربه من نازنازیه فقط به فکر بازیه را روی پایم گذاشته ام و دارم میخوانم داشته باشد من آن را به قیمت زندگی ام ازش میخرم. 

و افسوس میخورم که دخترم این بازی شادمانه اش را به یاد نخواهد سپرد. دیشب به همسرم گفتم چرا این قدر کم ازش فیلم میگیریم؟

پدردختری

  • مجید اسطیری