حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
اهل ورزش نیستم چون اصلا اهل رقابت نیستم اصلا و ابدا. اما خب دویدن صبحگاهی را خیلی دوست دارم و دویدن صبحگاهی چند تا مقدمات میخواهد.
کفش و لباس به کنار، یک پارک خوب بزرگ نزدیک خانه میخواهد که ما داریم و اگر ذوق موسیقایی داشته باشید یک سری موسیقی انرژی دهنده میخواهد که البته به نظرم باید خیلی دقیق و با وسواس انتخاب شده باشند. مثلا چه بهتر که فضای موسیقی توی گام ماژور باشد.
و فوق العاده میشود اگر میزان های موسیقی با سرعت گام های شما موقع دویدن هماهنگ باشد. اگر این هماهنگی باشد ممکن است یکهو به خودتان بیایید و ببینید خیس عرق شده اید چون ضربان موسیقی نگذاشته سرعتتان را کم کنید و نفسی تازه کنید. من از سال 85 وقتی در بیرجند دانشجو بودم دویدن شبانه را شروع کردم و درسم که تمام شد و برگشتم تهران هر وقت میشد صبح یا شب میرفتم میدویدم.
از اسفند 90 که صبح ها میدویدم چند تا موسیقی سبک New Age کشف کردم که سرعت ریتم با سرعت دویدنم هماهنگ بود. اگر فکر میکنید موسیقی ترنس برای دویدن بهتر است من با شما مخالفم چون ریتم آهنگ های ترنس و تکنو معمولا بین 100 تا 140 BPM است که مناسب دویدن نیست. شما برای دویدن نیاز به آهنگی دارید که یا 80 یا 160 BPM باشد که پیدا کردنش کمی سخت میشود. اما من دستم پر است.امسال یک کشف جالب کردم و چهار تا ار آلگروهای یوهان سباستین باخ را پیدا کردم که جان میداد برای دویدن.
شاد، سرزنده، سرشار از نور و زندگی، مثل اکثر موسیقی های عهد باروک. آلگرو چنان که میدانید نام یک دسته از قطعات است که سرعت مشخصی دارند و از آداجیو تندتر و از پررستو کندتر است. شاید بدانید که شما با موسیقی بتهوون نمیتوانید بدوید چون بتهوون آغاز کننده دوره رمانتیک است و آن قدر موسیقی اش احوالات متشنج و پر افت و خیزی دارد که یک دقیقه هم به یک حال نیست.
موسیقی باروک به قول لئونارد برنستاین در واقع کاخی است که با قطعات هم اندازه یک LEGO درست شده و از این افت و خیزها تویش کمتر پیدا میشود. این وسط بین باخ و بتهوون موتسارت ایستاده که احوالاتی مابین این دو دارد و من موسیقی اش را برای دویدن امتحان نکرده ام هنوز. 
از دیروز البته پرونده ورزش صبحگاهی من بسته شد تا پایان ماه رمضان. این مدت یک جغد شب بیدار خواهم بود.
سلام
چه سایت خوبی لطفا از وبلاگ منم بازدید کنید ممنون :)
منتظرتون هستم